ΆΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

ΠΕΤΡΟΣ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ, ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ.

Τέκνα ευσεβή και φιλόθεα της Εκκλησίας,

Σε μια εποχή, κατά την οποία οι μεταβολές των σχημάτων της ζωής, τα προϊόντα της τεχνολογικής παραγωγής και τα πληθωρικά βιώματα των εμπειριών της καθημερινότητος, συγχέουν αθεράπευτα το ανθρώπινο πνεύμα, συνθλίβουν την ελπίδα της καρδιάς και αναιρούν το ανθρώπινο πρόσωπο, οι Άγιοι της Εκκλησίας μας μαρτυρούν για την σωτηρία του ανθρώπου, για το πνευματικό μεγαλείο του ανθρωπίνου πνεύματος και την υπαρξιακή διαλεκτική της ελπίδος και της καταξιώσεως του ανθρωπίνου βίου.

Ένας από τους Μεγάλους Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, που έζησε την χαρά της συναντήσεως και της διαρκούς συνυπάρξεως μετά του Χριστού, του Θεού μας, για να κτίση έναν καινούργιο κόσμο, για να αποσυνθέσει την κηλιδωμένη κληρονομία και να ανασυνθέσει το ανθρώπινο πρόσωπο, είναι και ο Άγιος Νεκτάριος, ο της Κυρηναϊκής πάλαι Πενταπόλεως Επίσκοπος, ο Θαυματουργός.

Όλα όσα πιστεύει και ζει η Εκκλησία μας τα ευρίσκει στο εσωτερικό πρόσωπο του Αγίου Νεκταρίου. Βιωματικά επαληθευμένα.

Στην ζωή του υπάρχει ολόκληρη η χάρη της Εκκλησίας. Φλέγεται ολόκληρος και μεταλαμπαδεύει το πυρένδροσο μυστήριο της Εκκλησίας.

Είναι αληθινά ζυμωμένος με μεγάλες εμπειρίες. Δοκιμάστηκε όλος και σώθηκε όλος. Γι’ αυτό και μπορεί να μεταγγίζει αγιότητα και χάριν.

Ο Άγιος έζησε στον χώρο του Πατριαρχείου μας, και παρά τις δυσκολίες που προήλθαν από την εσπιλωμένη ανθρώπινη προαίρεση, την ατμόσφαιρα της περιφρονήσεως και της εξουθενώσεως, του φθόνου και της αδικίας, έγινε ο ελάχιστος του κόσμου, άγγιξε τα ακραία όρια της ταπεινώσεως, αντέταξε την σιωπή των χειλέων στους θορύβους της φλεγομένης ψυχής, ξανάζησε, σαν τον Νώε μέσα στην κιβωτό του, την εμπειρία της ανθρωπότητας αναμειγνύοντας τα ύδατα του κατακλυσμού του με το νερό του Βαπτίσματος και τα δάκρυα των οφθαλμών του, κυριάρχησε σε κάθε ταραχή και πειρασμό σε κατάσταση διαρκούς προσευχής.

Έγινε δοχείο της Χάριτος. Είναι ο πτωχός, ο αφανής, ο πράος, ο γλυκύς, ο θαυματουργός, ο θεματοφύλακας της θείας φιλανθρωπίας.

Μέσα σ’ αυτήν την ζωή και την πολιτεία του Αγίου Νεκταρίου, ο κόσμος, ο άνθρωπος, ο κάθε ένας από εμάς ευρίσκει το μέτρο του, την κλίμακα των συγκρίσεων, την αλήθεια, κατανοεί το ανούσιο κάθε πνευματικής αυτάρκειας, βλέπει την τελειότητα στον φόβο μήπως πληγώσει την αγάπη έστω και στο ελάχιστο, ψάχνει για το ένα το οποίο χρειάζεται, το “εν ου έστι χρεία”, ανακαλύπτει την ευαγγελική πραγματικότητα της αρνήσεως του εαυτού μας και της άρσεως του σταυρού μέσα στην καθημερινότητα. Ο βίος του Αγίου αποκαλύπτει κάτι εντελώς διαφορετικό: τον ανθρώπινο δυναμισμό, κινητοποιημένο από την Παρουσία του Θεού, την ελευθερία της εκλογής και της σφοδρής επιθυμίας να είσαι παιδί του Θεού.

Παρήλθαν 110 χρόνια από την εις Επίσκοπον χειροτονία του Αγίου στο κλίμα του Πατριαρχείου μας και 100 και πλέον χρόνια από τότε που η ανθρώπινη αδυναμία, η πλάνη και η επήρεια του Πονηρού, απομάκρυναν και εξεδίωξαν από τον χώρο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας τον Μεγάλο Πατέρα και Διδάσκαλο της Εκκλησίας μας, τον Άγιο Νεκτάριο. Η περί Ημάς Αγία και Ιερά Σύνοδος του Πρεσβυγενούς και Παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, επικαλουμένη το έλεος του Φιλανθρώπου Θεού και μαρτυρούσα, με την Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, την συνείδηση του πληρώματος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας περί της αγιότητος του ανδρός, αναγνωρίζει την προσγενομένη αδικία προς το πρόσωπο του Αγίου, αποκαθιστά την κανονική τάξη, εκζητεί την συγχώρηση του Αγίου δι’ όλους ημάς και διά τους προαπελθόντας πατέρας και αδελφούς μας, για όσα εκείνος αδίκως υπέμεινε, και αφιερώνει το ερχόμενο έτος 1999 στην ιερά μνήμη του αγίου Πατρός ημών Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως, του Θαυματουργού.

Η αφιέρωση του έτους 1999 στην ιερά μνήμη του Αγίου Νεκταρίου είναι ουσιαστικά μιά πρόσκληση για μετάνοια, για να αποσπασθούμε από τον κόσμο της πτώσεως, της φθοράς και του θανάτου και να ενσωματωθούμε στον νέο κατά Χριστόν κόσμο της ανορθώσεως και της αναστάσεως. Είναι ένας σωστός δείκτης για να ξαναβρούμε μαζί με τον Θεό και τον χαμένο παραδείσιο άνθρωπο, να αποκτήσομε συνείδηση και καρδιά. Αυτή είναι η παρακαταθήκη και το πολύτιμο δώρο ενός αγίου ανθρώπου, ενός από εμάς, του εν αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου. Γι’ αυτό και ξεπέρασε τη φθορά, τον θάνατο, τον χρόνο. Γι’ αυτό υπάρχει και σήμερα.

Η Χάρις του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, με τις

πρεσβείες του εν αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου, ας

είναι πάντοτε μαζί σας.

Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων ημών.

Εν τη Μεγάλη Πόλει της

Αλεξανδρείας

τη 10η Σεπτεμβρίου, 1998