ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΩ ΠΑΣΧΑ 2002

ΠΕΤΡΟΣ Ζ΄

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΠΑΝΤΙ ΤΩ

ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΗΜΩΝ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ

ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα,

Συγγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλε…

Ανέστη Χριστός, και χαίρουσιν Άγγελοι,

Ανέστη Χριστός, και ζωή πολιτεύεται…

(εκ του Κατηχητικού Λόγου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Και πάλιν η Εκκλησία λαμπρυνομένη «τω ανεσπέρω φωτί της Αναστάσεως» κηρύττει προς όλους εκ του θεμελίου της, του Ζωοδόχου κενού Τάφου, το φαιδρόν της μεγάλης εορτής κήρυγμα: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

Τόσον ο Θεός ηγάπησε τον άνθρωπον, ώστε να φθάση μέχρι Πάθους και Σταυρού και Άδου, αλλά και συντριβής των δεσμών της αμαρτίας και του θανάτου με την τριήμερον εξανάστασίν Του, κομίσας προς τον κόσμον νέαν ζωήν, χαράν και ειρήνην.

Τέκνα και ημείς άπαντες της Αναστάσεώς Του και κληρονόμοι της του Χριστού επαγγελίας, βιούμεν δια μίαν εισέτι φοράν το μέγα και ακρογωνιαίον θαύμα και γεγονός της πίστεώς μας. Και ου μόνον, συγχρόνως αναθεωρούμεν και επανεκτιμώμεν την θέσιν ημών.

Ευρισκόμεθα άραγε εις την ψυχολογικήν κατάστασιν των εμφόβων μαθητών του υπερώου της Ιερουσαλήμ, ή εκείνων των πορευομένων εις Εμμαούς; Διακατεχόμεθα από τον φόβον, την δειλίαν και την αποκαρδίωσιν; Ακόμη και τούτο εάν συμβαίνη, παρ’ όλα ταύτα σήμερον και πάλιν, δια μέσου των κεκλεισμένων θυρών συμπορεύεται ο Αναστάς Ιησούς  την οδόν των αμφιβόλων και πικρών διαλογισμών.

Δια του φωτός της Αναστάσεως η ηθική τάξις επανευρίσκει την θέσιν της και ο Σταυρός την αληθή έννοιαν και έκφρασιν, την πραγματικήν διάστασιν και ορθήν τοποθέτησίν του.

Πέραν του Τάφου υπάρχει λυτρωτική η αναστάσιμη και ζωηφόρος επέμβασις του Θεού.

Και εάν τα πάντα μέχρι χθες εθεωρούντο απολεσθέντα, με χαρακτηριστικά των τον θάνατον και την ατέρμονα σιωπήν, σήμερον τα πάντα κερδίζονται και «πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια».

Ζώντες πάντοτε την αέναον προσδοκίαν του όρθρου της μιάς των Σαββάτων, παρά τον από του Σταυρού κάματον, ευέλπιδες εισερχόμεθα εις την φωτεινήν χώραν της Εκείνου χαράς και ειρήνης.

Ο χθες επί του Σταυρού κρεμάμενος Θεάνθρωπος Ιησούς και εν Τάφω ως νεκρός σφραγισθείς και εις Άδου κατελθών, σήμερον ελευθερωτής των πεπεδημένων έρχεται, της ειρήνης Άγγελος, της χαράς χορηγός, της ελπίδος άγκυρα, ζωής νέας αφθάρτου και αιωνίου Αρχηγός.

Η Ανάστασις είναι δημιουργική πράξις της Θείας μεγαλειότητος και παντοδυναμίας, η οποία καταλύει το βασίλειον του θανάτου και συνεγείρει προ του θείου κριτηρίου ζώντας και νεκρούς.

Εξ αυτής της οπτικής γωνίας βλέπων ο σύγχρονος άνθρωπος το θαύμα της Αναστάσεως ελπίζει εις την λύτρωσιν, διότι έως της σήμερον αυτονομηθείς, ηρνήθη την μεταφυσικήν διάστασιν της ζωής του και κατηυθύνθη από την έπαρσιν των επιτεύξεών του, να γράψη την ιστορίαν του με την απουσίαν του Θεού.

Επλησίασεν ο δυστυχής εις την επαλήθευσιν των λόγων του Κίρκεγκωρ: «η ανθρωπότης θα εισέλθη εις την μεγάλην νύκτα, διότι θα μείνη χωρίς ελπίδα, δηλαδή χωρίς πίστην, που την εφόνευσεν η λογική».

Αλλά η υπέρχρονος ελπίδα της Αναστάσεως ήλθε και έφερε την ζωήν και την αλήθειαν μέσα εις τον χρόνον.

Δια τούτο και η ζωή είναι σταυρική, διότι την οριζόντιον ατέρμονα πορείαν του ανθρώπου προς την σωτηρίαν και την λύτρωσιν τέμνει καθέτως ο χρόνος και η ιστορία.

Και όντως εις την πορείαν του, δια να λυτρωθεί εκ του κλοιού της αμαρτίας και επανέλθη εις την προτέραν μακαριότητα, ήλπισε πάντοτε ελπίδα μεγάλην, και προ Χριστού, εστηριγμένος εις επινοημένους θεούς και φιλοσοφικάς αναζητήσεις ή εις την αυτάρκειάν του. Και εκεί, όπου έσπειρεν ελπίδας τοιούτου είδους, έδρεψεν απόγνωσιν.

Και ιδού το φως ήλθε, δια να καταπαύσωμεν, έστω προς στιγμήν, τον γοργόν ρυθμόν, τον θόρυβον και την σύγχυσιν των έργων και επιδιώξεών μας και να ίδωμεν την εσωτερικήν μας κατάστασιν.

Υπό το φως τούτο το λαμπρόν της Αναστάσεως ανακρίνοντες εαυτούς και θεωρούντες τα καθ’ ημάς και τα περί ημάς, κατανοούμεν δια μίαν ακόμη φοράν ότι υπό τας προυποθέσεις της πίστεως εις τον Αναστάντα Κύριον και της μετανοίας και των έργων των αξίων της πίστεως:

-έχομεν ειρήνην και χαράν εν Χριστώ,

-έχομεν εξήγησιν των φαινομένων και των γεγονότων εκείνων της ζωής ημών, τα οποία παρέμεναν μυστηριώδη και ανεξήγητα,

-έχομεν παραμυθίαν και ελπίδα δια παν το αποκεκρυμμένον από την όρασιν και κατανόησιν, το οποίον θα φανερωθή κατά την ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή,

-έχομεν χαράν μεγάλην, διότι εκ του χοικού βάθους ανέρχεται ο άνθρωπος εις αρμόζουσαν πνευματικήν οντότητα.

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, τα εγγύς, αλλά και τα μακράν, καθ’ άπασαν την ευλογημένην αφρικανικήν Ήπειρον, ταύτα πάντα έχοντες εις τον νουν και την καρδίαν, πορευόμεθα πορείαν δύσκολον, ως Εκκλησία Μαρτυρική και Ιεραποστολική.

Το μήνυμα της Αναστάσεως, ως κεντρικόν μήνυμα ευαγγελισμού σήμερον, είναι μήνυμα κυρίως ειρήνης και ελπίδος, το οποίον λαμβάνει σάρκα και οστά εις τον ευαίσθητον αφρικανικόν χώρον, όπου, εν περιστάσει όντες οι αδελφοί ημών, αγωνίζονται τον αγώνα τον καλόν, εν μέσω εμφυλίων συγκρούσεων και ακαταστασίας, προκειμένου εν ονόματι του εκ του κενού μνημείου εκπηγάσαντος λυτρωτικού Φωτός, να εγκαταστήσουν την πολυπόθητον ειρήνην δια παντός.

Αυτήν την ιεράν στιγμήν ο Αναστάς Κύριος προσφέρει εις όλους ημάς την κλείδα του μυστηρίου και την λύσιν του δράματος. Λέγει: «Γνωρίζω το ελατήριον της τόλμης σας. Και εάν ακόμη δύνασθε να συνακολουθήσητε την πορείαν εις τον Γολγοθάν, πρέπει να έχητε και το πνεύμα του Γολγοθά. Άλλως δεν ωφελείσθε».

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά και περιπόθητα, η απάντησις εις τον πρώτον πασχάλιον χαιρετισμόν ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ είναι απάντησις πίστεως, δυνάμεως και ελπίδος, η οποία γλυκαίνει τον πικρόν αγώνα του επιγείου  βίου εντός του χάους, της αγωνίας, του άγχους, των απειλών του πολέμου, της αβεβαιότητος, της μοναξιάς και της δυσαρμονίας των ανθρωπίνων σχέσεων.

Ημείς άπαντες «την θείαν, την φίλην, την γλυκυτάτην φωνήν» του Αναστάντος Χριστού και την υπόσχεσίν Του να μένη μεθ’ ημών «μέχρι τερμάτων αιώνος, ως άγκυραν ελπίδος κατέχοντες αγαλλόμεθα» (όρθρος εορτής) και αναφωνούμεν: ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!

«Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν» (Κατηχ. Λόγος Ιω. Χρυσοστόμου).

Διάπυρος προς Κύριον τον εκ νεκρών Αναστάντα ευχέτης

+ Ο ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

 ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

 ΠΕΤΡΟΣ Ζ΄

Εν τη Μεγάλη Πόλει

της  Αλεξανδρείας

ΆΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2002