ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2001

ΠΕΤΡΟΣ Ζ΄

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΗΜΩΝ ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΤΕΧΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Μέσα εις το σκότος που περιβάλλει τον κόσμον, ιδού ανατέλλει «ο αστήρ ο λαμπρός, ο πρωινός» (Αποκ. 22, 16), ο Ιησούς, ο οποίος είναι «το φως του κόσμου» και δίδει εις πάντας «το φως της ζωής» (Ιω. 8, 12).

Σήμερον, εν μέσω ακαταστασίας και ακοής πολέμων εις διάφορα μήκη και πλάτη της γης, έρχεται «η ειρήνη ημών» (Εφεσ. 2, 14).

Σήμερον καταγγέλεται εις τον κόσμον η ειρήνη, η οποία είναι «των εν ουρανοίς αγγέλων ομοδίαιτος…., των αγγέλων ύμνος, των αγίων έργον… και τα επουράνια υμνεί την ειρήνην, και τα επίγεια» (Σεβηριανού Γαβάλων, Περί ειρήνης 4).

Όμως, ενώ υμνούμεν την ειρήνην και ενώ πιστεύομεν ότι «ουδέν εστίν άμεινον ειρήνης, εν η πας πόλεμος καταργείται επουρανίων και επιγείων» (Ιγνατ. προς Εφεσ. 13, 2), εις την καθ’ ημέραν πρακτικήν και τας σχέσεις μας, ως προσώπων και εθνών, επικρατεί η διχοστασία, ο πόλεμος, η βία, η τρομοκρατία, η κατάχρησις της εξουσίας, η άρνησις και καταπάτησις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διατί άραγε;

Διότι ζητούμεν αυτό το αγαθόν μακράν της πηγής του, δηλαδή του Θεού. Επιδιώκομεν την κατά κόσμον ειρήνην, καίτοι «η όντως ειρήνη παρά του Θεού» (Ι. Χρυς. ομιλ. 1, 1 εις Α΄ Κορ.).

Στοχεύομεν εις την εξωτερικήν ειρήνην με την μορφήν της προσωρινής απουσίας πολέμων, ενώ η πραγματική, η μόνιμος και θεμελιωμένη επί την πέτραν είναι αυτή που βασίζεται εις την εσωτερικήν πρωτίστως μεταστροφήν μας προς Θεόν.

Πολλές φορές, ως ατελείς άνθρωποι εισερχόμεθα εις ένα φαύλον κύκλον επιβολής ειρήνης, δικαιοσύνης και ελευθερίας, όχι κατ’ επίγνωσιν των ιερών αυτών αξιών, αλλά βάσει υλιστικών κοσμοθεωριών, με σκοπόν να κατεξουσιάσωμεν. Αυτό είναι και ο πρόδρομος και δημιουργός του αθεμίτου ανταγωνισμού, της εκδικήσεως, της αδικίας, της δουλείας και της δυστυχίας εις τον κόσμον.

Εις τα στοιχεία αυτά πρέπει να προστεθούν και η έξαρσις της τρομοκρατίας, που μαζί με τα ζωτικότατα προβλήματα της ενεργείας και του πληθωρισμού απασχολούν τας κυβερνήσεις και τους λαούς του κόσμου.     

Όμως αγαπητοί σήμερον Χριστούγεννα, ο Θεός στέκει πλησίον μας ως ένα παιδί. Είναι παιδί. Κλαίει το κλάμα του αποκλήρου παιδιού. Μας καλεί να τον πλησιάσωμεν, να τον δεχθώμεν εντός μας, με την απλότητα, την χαράν, την εμπιστοσύνην, την αγαθότητα και την σοφίαν ενός παιδιού.

Αυτό είναι το κλίμα Του. Το κλίμα της Βασιλείας Του. Της Βασιλείας, την οποίαν εγκαινιάζει σήμερον και εις την οποίαν ουδείς δύναται να εισέλθη, εάν δεν έχει γίνει προηγουμένως τόσον ώριμος, τόσον μεγάλος και τόσον άξιος, όσον ένα μικρό παιδί: «εάν μη γένησθε ως τα παιδία, ου δύνασθε εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού» (Ματθ. ιη΄ 3).

Σήμερον η ανθρωπίνη συνείδησις ζητεί να λυτρωθή από το άγχος της αμαρτίας.

Ζητεί να απαλλαγή από το καταθλιπτικόν βάρος της εωσφορικής σπουδαιοφανείας του αιώνος τούτου, την γοητευτικήν πλάνην και την ψευδαισθησίαν της υποκρισίας του.

Ζητεί ελευθερίαν από τον φόβον, την πνευματικήν και ηθικήν καταπίεσιν.

Ζητεί ειρήνην, την του Θεού, «την πάνταν νουν υπερέχουσαν» (Φιλιπ. δ΄ 7). 

Ακριβώς αυτά τα θεία αγαθά μας φέρει σήμερον το θείον βρέφος δι’ όσους δεν εγεύθησαν ποτέ την θείαν αυτήν προσφοράν και υποφέρουν από την μέριμναν του κόσμου, δι’ όλους τους ανθρώπους μέσα εις την νύκτα, την ερημίαν, την δουλείαν, την σύγχυσιν, την θλίψιν.

Διά κάθε άνθρωπον μακαριζόμενον ή αυτομακαριζόμενον μέσα εις την αυτάρκειάν του, τους συμβιβασμούς του, την νάρκην της αυτοκαταστροφής του, την απάτην του ευδαιμονισμού, επανέρχεται ο Θεός εις την γην, όπως τότε επί Καίσαρος Αυγούστου και με την ιδίαν παιδικήν τρυφερότητα προσφέρει εκ νέου εις όλους την ευκαιρίαν της Βασιλείας Του: «Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος» (Β΄ Κορ. στ΄ 2), «νυν εγγύτερον ημών η σωτηρία η ότε επιστεύσαμεν» (Ρωμ. ιγ΄ 11).      

Το εν Βηθλεέμ σήμερον τεχθέν παιδίον είναι ο Εμμανουήλ, δηλαδή «ο Θεός μεθ’ ημών». Δεν είναι ο Θεός του Σινά, του οποίου το πρόσωπον ουδείς μπορούσε να ατενίση και να επιζήση. Αλλά είναι η νεωτέρα και πρακτικωτέρα έκφρασίς Του μεταξύ μας. Είναι «ο Θεός εν μέσω ημών», ο αποκαλυπτόμενος προς πάντα άνθρωπον.

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Η πορεία μας επί είκοσι και πλέον αιώνες ήταν μακρά και επίπονος.

Διήλθομεν δια πυρός και σιδήρου, δια μέσου νυκτός, αμφιβολιών και πειρασμών, δοκιμασιών και θλίψεων, καταιγίδων σφοδρών και καταστροφών.

Τούτο και μόνον πρέπει να ωθήση την ανθρωπότητα ολόκληρον και κάθε ένα ξεχωριστά εις στάσιν περισυλλογής, ακροάσεως και προσδοκίας, προκειμένου με βαθείαν πίστιν να ανακαλύψωμεν εις το κέντρον της ζωής και το βάθος της υπάρξεώς μας την παρουσία του Θεού, που ουσιαστικώς κατέχει το κέντρον της ιστορίας του κόσμου.

Μία και μοναδική προβάλλει η λύσις των προσωπικών, αλλά και των παγκοσμίων προβλημάτων και δεινών: Εγκατάλειψις του εγωισμού, της ιδιοτελείας, της αυταρκείας. Οικείωσις και βίωσις του θείου θελήματος.

Μακράν του Χριστού η ζωή, παρ’ όλας τας φαινομενικάς κατακτήσεις και επιτυχίας, εις το βάθος της είναι τραγική.

Άνευ Χριστού, κάθε προσπάθεια αυτοβελτιώσεως και κατακτήσεως της ευτυχίας είναι μάταια, όνειρο και χίμαιρα.

Να διατί επανέρχεται διαρκώς η εορτή των Χριστουγέννων εις την ζωήν μας. Ακριβώς δια να επαναφέρη την πορείαν μας προς τον Θεάνθρωπον.

Με τοιαύτας σκέψεις και διαθέσεις «τα της ειρήνης διώκοντες» και «μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες» (Ρωμ. 14, 19 και 12, 18), κατά την προτροπήν του Αποστόλου, απευθύνομεν το μήνυμα της εν Χριστώ ειρήνης και αγάπης προς το χριστεπώνυμον πλήρωμα της ιεραποστολικής Αφρικανικής Ηπείρου, επικαλούμενοι επί πάντας τον φωτισμόν, την χάριν και το έλεος του υπέρ ημών ενανθρωπήσαντος Σωτήρος Χριστού.

Είθε το επί θύραις νέον έτος να είναι μεστόν πάσης αγαθωσύνης, υγιεινόν και εύδαιμον, η δε χάρις του Κυρίου μας να συνοδεύη όλον τον κόσμον και κάθε φυλή και γένος και ηλικίαν ανθρώπων καλής πίστεως και ευδοκίας, μάλιστα δε, τα πεφιλημένα τέκνα, τους νέους μας, που πταίοντες εμείς «οι μεγάλοι» δεν τους αφήνομεν ακόμη να ιδούν τον ήλιον να λάμπη, αλλά τους τον δεικνύομεν θολόν και ακάθαρτον.

«Ο δε Θεός της Ειρήνης μετά πάντων υμών. Αμήν».

Μετά της εν Χριστώ Ιησού Γεννηθέντι Αγάπης 

+ ο Αλεξανδρείας Πέτρος

Έν τη Μεγάλη Πόλει

της Αλεξανδρείας

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2001