ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ κ.κ. ΠΕΤΡΟΥ Ζ΄ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΝ ΤΟΥ ΑΙΜΝΗΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΛΕΒΕΝΤΗ ΕΝ ΚΥΠΡΩ

(17/07/02)

Το υπέρλογο μυστήριο του θανάτου προσφιλούς προσώπου μας συγκέντρωσε όλους στον Ιερό τούτο χώρο, όπου οι κατά σάρκα συγγενείς και οι κατά πνεύμα φίλοι και αδελφοί παρόντων του Εξοχωτάτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Γλαύκου Κληρίδη και των εντίμων εκπροσώπων των Αρχών, ήλθαμε όχι για να θρηνήσουμε, πράξη που απάδει στο Ορθόδοξο ήθος και την ελπίδα, που τούτο συντηρεί εντός μας, αλλά για να δεηθούμε στον Κύριο της ζωής και νικητή του θανάτου υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως της τιμίας ψυχής του αειμνήστου φίλου Κωνσταντίνου Λεβέντη ‘και υπέρ του ίλεων γενέσθαι τον αγαθόν και φιλάνθρωπον Θεόν’ για τις κατ΄ άνθρωπον αμαρτίες του, διότι ‘ουκ έστιν άνθρωπος, ος ζήσεται και ουχ αμαρτήσει’.

Ουρανομήκης η ικεσία μας αυτή γίνεται ακόμη πιο έντονη, όσον αναλογιζόμαστε την φιλάνθρωπη επί της γης πορεία του μεταστάντος με πολλή καρτερία και υπομονή.

Μέσα από μύριους κόπους και αγώνες κατόρθωσε να αποκτήσει τα πάντα, όσα ο σύγχρονος άνθρωπος επιθυμεί. Είναι όμως αξιοσημείωτο και αξιέπαινο ότι, ενώ ο Θεός παρέσχε τα υλικά του αγαθά, η οικογένειά του δεν υστέρησε και στα πνευματικά. Βεβαίως είναι σύνηθες εκεί όπου υπερπλεονάζει το πρώτο, να υστερεί το δεύτερο. Εδώ όμως δεν συνέβη αυτό. Αντιθέτως ο Κωνσταντίνος και η οικογένειά του παρέμειναν άνθρωποι και ο ίδιος εσφράγισεν τον τετιμημένο επίγειο βίο του με την Χριστιανική του πραότητα, με την πολυμερή πλην αθόρυβη φιλάνθρωπη αγαθοεργία του, καθώς και με την ευγένεια της ψυχής του.

Ως Μητροπολίτης Καμερούν και Δυτικής Αφρικής, θυμόμαστε με πόσον ζήλο συμπαραστεκόταν στο έργο του Πατριαρχείου μας και την ιεραποστολική γενικώς.

Οι Αφρικανοί αδελφοί μας της Γκάνας, της Νιγηρίας και πολλών άλλων περιοχών της ευλογημένης μαύρης ηπείρου ομιλούν με τους πλέον θερμούς λόγους και πολλήν αγάπη για τον Απόστολο της αγάπης Κωνσταντίνο Λεβέντη.

Πως να μην καταθέσουμε τούτη την ώρα, προ του τιμίου νεκρού και την προσωπική μας εμπειρία, ως Πατριάρχης αλλά και ως φίλος.

Οσάκις ευρισκόμεθα Ιεραποστολικώς στη Νιγηρία, όλη η οικογένεια παραχωρούσε την εστία της για την διαμονή του Μητροπολίτη. Αν αυτό δεν είναι δείγμα ύψιστης προσφοράς και θυσίας, τότε τι είναι; Τώρα ίσως κατανοούμεν ότι αυτή η ενέργεια εικόνιζε την εσωτερική διάθεση του ζεύγους Λεβέντη.                 

Εκτός όμως της ηθικής και υλικής συμπαραστάσεως κατά τα παλαιότερα έτη στο έργο μας, ιδιαιτέρως προώθησε με τη βοήθειά του και ενίσχυσε και το έργον του Πατριαρχείου μας από της αναλήψεως των καθηκόντων μας, ως Πατριάρχου στον Θρόνο του Αγίου Μάρκου.

Διαπιστώσαμε εντονώτερα την τελευταία πενταετία ότι ο όμιλος εταιρειών, καθώς και το ίδρυμα ‘Λεβέντη’, ήταν στην διάθεση του Ιεραποστολικού μας έργου. 

Είμαστε δε και αυτήκοοι μιας προσωπικής του μαρτυρίας εσχάτως, ότι δηλαδή παραμένει στην Αφρική με στόχο την βοήθεια των Αφρικανών αδελφών μας και χωρίς κανένα υλικό κέρδος.

Η Αφρική, η ιδιαίτερη πατρίδα του, η ηρωική Κύπρος, που δεν αξιώθηκε να δει ελεύθερη, η Ελλάδα, η Αγγλία, η Ιερά Μονή Σινά και πολλά άλλα μέρη ευγνωμόνως μόνον μπορούν να θυμούνται το πρόσωπον του μεταστάντος.

Αγάπησε τις ψυχές των απλών και ταπεινών ανθρώπων και θέλησε να συμβάλει στην σωτηρία τους.

Όπως φαίνεται, διαπίστωσε από την πλούσια προσωπική του εμπειρία ότι τον σύγχρονο συνάνθρωπό μας πρέπει να τον βλέπουμε υπό το πρίσμα της μεγάλης αθλιότητας της εποχής μας και συγχρόνως της ευμάρειας.

Για τον πλούσιο καταρτισμό του και την ορθή θεώρηση των πραγμάτων της ζωής, για τον βαθύ νου, θα έλεγε κανείς, που διέθετε, και κυρίως για την μεγάλη του αγάπη για τα πολιτιστικά, η ΟΥΝΕΣΚΟ τον όρισε Πρέσβυ, θέση στην οποία υπηρέτησε με ζήλο και περισσή φρόνηση. Αλλά και η μεγαλόνησός μας η μαρτυρική Κύπρος άμειψε τα χαρίσματα και τις αρετές του και τον τοποθέτησε στην θέση του επί τιμή Προξένου της κατά το παρελθόν.

Χρειαζόμαστε πολλούς με τον φωτεινό τρόπο ζωής του αειμνήστου, για να γίνει σε όλους εμπράκτως γνωστό ότι η αγάπη είναι πράξη και μπορεί να προσφέρει σε όλη την ανθρωπότητα υπέροχες δυνατότητες πνευματικής ανορθώσεως και μεγάλες προοπτικές.

Η Ορθοδοξία μας είναι πράξη καρδιάς. Και πράξη καρδιάς σημαίνει την αγάπη του Θεού για τον συνάνθρωπο. Μόνον έτσι αυτή εκπληρώνει τον σκοπό της, πραγματώνεται και ενσαρκώνει τον σωτηριακό της χαρακτήρα.

Ένας μόνον αδελφός μας, μας δίδαξε με πολλή ταπείνωση το Πατερικό βάθος της Ορθοδοξίας, που εν πολλοίς έχουμε, αλλά δεν κατέχουμε. Γι’ αυτό ας τον ακολουθήσουμε με συνέπεια.

Όμως αλλιώς βλέπουν οι άνθρωποι τα δρώμενα επί της γης και άλλες είναι οι βουλές του Κυρίου και το σχέδιό Του και η οικονομία Του. Εκείνος μόνον γνωρίζει.

Ο Κωνσταντίνος Λεβέντης με αξιοπρέπεια, σε μέση ηλικία, έφυγε από κοντά μας. Τον κηδεύει σήμερα η Αλεξανδρινή και η Κυπριακή Εκκλησία με ωδίνη για τον χαμό του τέκνου τους, αλλά και με Αναστάσιμη ελπίδα.

Και τώρα, δούλε του Κυρίου αγαθέ και πιστέ και φίλε αλησμόνητε, που εργάστηκες και πολλαπλασίασες το Ευαγγελικό τάλαντο σαν καλός γεωργός, που επιμελώς καλλιέργησες με την προσφορά σου πολλές γαίες ανθρώπων,

- Πορεύου την ‘μακαρία οδό’, όπου ‘ο των εορταζόντων ήχος ο ακατάπαυστος’ και η ‘άληκτος χαρά των εν ουρανοίς απογεγραμμένων Αγίων’, προκειμένου να λάβεις ‘τον στέφανον τον αμαράντινον, ον επηγγείλατο Κύριος τοις αγαπώσιν Αυτόν’.

- Πορεύου χωρίς φόβο, διότι σε συνοδεύουν οι υποκάρδιες ευχές και οι δυνατές προσευχές του Πατριάρχη φίλου σου, του κλήρου και του λαού, που αγάπησες και ευεργέτησες και κυρίως τα δάκρυα των ειλικρινώς αγαπώντων σε κατά σάρκα συγγενών σου, τους οποίους Κύριος ο Θεός των οικτιρμών είθε να παρηγορήσει.

- Πορεύου, το λοιπόν, πολύτιμε και αείμνηστε Κωνσταντίνε, στον τόπον ‘υποκάτω του Ξύλου της ζωής’, που σου ετοίμασε ο Πανοικτίρμων Θεός, αγαλλόμενος, διότι ‘τον δρόμον ετελείωσες’, κατά την Θείαν Βουλήν.

ΑΙΩΝΊΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΑΞΙΟΜΑΚΑΡΙΣΤΕ ΚΑΙ ΑΕΙΜΝΗΣΤΕ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ.