ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2003

Αριθμ. Πρωτ. 672

ΠΕΤΡΟΣ Ζ΄

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ  ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΗΜΩΝ  ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΚ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΕΧΘΕΝΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Η Γέννησις του Ιησού Χριστού προβάλλει και πάλιν ενώπιον πάντων ημών και γίνεται αιτία εορτασμού και πανηγύρεως,  αφορμή δόξης και χαράς, ημέρα ευφροσύνης και αγαλλιάσεως, εισάγουσα εις τον καιρόν των επουρανίων δωρεών και των  χαρμοσύνων ευλογιών. Ο «αχώρητος παντί» γεννάται εκ της Παρθένου Κόρης και εισέρχεται εις την ιστορίαν του κόσμου. Ο Δημιουργός του κόσμου ενδύεται την μορφήν τού κτίσματος: «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα  τήν υιοθεσίαν απολάβωμεν» (Γαλ. δ, 4-5).

Η κατά το ανθρώπινον γέννησις του Υιού του Θεού πραγματοποιήθηκε εφ’ άπαξ, με αποτέλεσμα την ένωσιν και την κοινωνίαν του Θεού με τον κόσμον και την δημιουργίαν. Η ανθρωπίνη κατάστασις μετεβλήθη ριζικώς, ως και η όλη θέσις του ανθρώπου, εξ αιτίας της υιοθεσίας, διότι ο Μονογενής Υιός του Θεού εν τώ προσώπο του Ιησού Χριστού  σαρκούται γενόμενος ούτω και   «υιός του ανθρώπου».

Ιδού, το μυστήριον της Θείας οικονομίας! ιδού, το μέγεθος της του Θεού συγκαταβάσεως! Ιδού, το αποτέλεσμα της θεόθεν Χάριτος! Ποίος λόγος δύναται να αναλύση το μέγεθος του μυστηρίου; Ποία ανθρωπίνη σύλληψις ανταποκρίνεται  εις την θεανθρωπίνην ταύτην πραγματικότητα; Πως ψηλαφείται το μέγιστον και ύψιστον της πλήρους του ακτίστου προς το κτιστόν καταλλαγής έργον;

Ο υπό των προφητών προσδοκώμενος ενδύεται την ανθρωπίνην φύσιν, την οποία βλέπουν καθαρώς οι Θείοι Απόστολοι.  Η μοναδική περίπτωσις συνυπάρξεως της Θείας και της ανθρωπίνης φύσεως εις μίαν υπόστασιν, εν τω προσώπω του Ιησού Χριστού κινεί προς αγιότητα τους Μάρτυρας, τους Απολογητάς, τους Ομολογητάς, τους Πατέρας και Διδασκάλους της Πίστεως, τους Εγκρατευτάς και παν πνεύμα τελειωθέν δια της πίστεως.

Το «εν αναπτύξει»  σώμα της Εκκλησίας, διαθέτει την περιουσίαν της κληρονομίας του Ένσαρκου Λόγου, η παρουσία του Οποίου προτρέπει εις διαρκή κίνησιν προς τα εμπρός, εις προσανατολισμόν προς το μέλλον. Παραλλήλως, δια της Ενσαρκώσεως η ιστορία του κόσμου δικαιώνεται ιεραποστολικώς, ενώ η Εκκλησία πορεύεται εκκεντριζομένη εις την ολοκλήρωσιν των εσχάτων. 

H κατά άνθρωπον γέννησις του Λόγου, εισάγει εις την ιστορίαν τον αιδίως προ πάντων των αιώνων υπάρχοντα εκτός της ιστορίας, διό και οδηγεί τα ιστορικά όντα εις την βαθυτέραν φύσιν της ιστορίας, ήτοι την οντολογικήν ολοκλήρωσίν της.  Η εν Χριστώ «άνα-κεφαλαίωσις» του σώματος της Εκκλησίας ανελλίσεται διαρκώς εις ατέρμονα πορείαν ολοκληρώσεως, διό και η «πληρότης του Σώματος» υπονοεί, αλλά και προϋποθέτει  την ανακεφαλαίωσιν της ιστορίας, εις την οποίαν εντάσσεται πλέον και ο «σαρκοφόρος Θεός», κατά την έκφρασιν του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας,  πάσα  σαρξ ανθρωπίνη και παν δημιούργημα.

Υπό την έννοιαν αυτήν, ο εκ των αοιδίμων Προκατόχων ημών Αθανάσιος ο Μέγας (Δ' αιών), ο τηλαυγής ούτος εκφραστής της Αλεξανδρινής Θεολογίας, η οποία συνέδραμε αποφασιστικώς την διατύπωσιν της του Λόγου  ενανθρωπήσεως αληθείας, διδάσκει: «ει γαρ και κατ' εικόνα γεγόναμεν και εικών και δόξα Θεού εχρηματίσαμεν, αλλ' ου δι' εαυτούς πάλιν, αλλά δια την ενοικήσασαν εν υμίν εικόνα και αληθή δόξαν του Θεού, ήτις εστιν ο Λόγος αυτού, ο δι' ημάς ύστερον γενόμενος σάρξ ... ταύτης της κλήσεως έχομεν την χάριν» (Κατά Αρειανών Γ' 10).

Τέκνα προσφιλέστατα και κατά Θεόν περιπόθητα,

Η ελευθερία της ανθρωπίνης φύσεως από τα δεσμά της δουλείας του θανάτου και της φθοράς προσφέρεται πλουσιοπαρόχως προς πάντας τους προσερχομένους εις την πανδεσίαν του ταπεινού σπηλαίου της Βηθλεέμ. Εις αυτό καθέζεται η Αειπάρθενος Θεοτόκος, ενώ  ο Μνήστωρ Ιωσήφ προσκυνεί μετά των ποιμένων, των μάγων, ως και μετά των αλόγων ζώων και του εν τω ουρανώ αστέρος.  Ο δε αρχαγγελικός ύμνος της ειρήνης προτρέπει έκτοτε  ειρηνικώς και παρακλητικώς την συναντίληψιν του άλλου, του πλησίον, του συν-ανθρώπου. Η παρούσα  ζωή, η υπό του Μεσσίου τιμηθείσα, αναβιβάζεται εις ενοποιητικήν χαράν και δια της συνειδητής ενότητος του εκκλησιαστικού σώματος συνδράμει τον κόσμον.

Από της Αποστολικής καθέδρας του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου και της Μεγάλης Πόλεως Αλεξανδρείας,  επευλογούμεν πατρικώς και Πατριαρχικώς άπαντα τα κατά την Αφρικανικήν ήπειρον πιστά τέκνα του καθ' ημάς  περιφανούς Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Έτι δε, προσευχόμεθα υπέρ του εις την ειρήνην προσανατολισμού πάντων των ανθρώπων, και υπέρ  της μετοχής εις την δια του Θεανδρικού προσώπου του Ιησού  ανακαίνισιν της κτίσεως και την απόλαυσιν των επιγείων και υπερκοσμίων δώρων, των πλουσίως προσφερομένων υπό του καινοτομούντος τας φύσεις και παρέχοντος την θείαν  υιοθεσίαν πάσι βροτοίς.

Διάπυρος προς τον  εκ της Παρθένου

Γεννηθέντα  Υιόν του Θεού ευχέτης

+ ο Αλεξανδρείας Πέτρος  

Εν τη Μεγάλη Πόλει της Αλεξανδρείας

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2003

------------------------------------------------------------------------------------------

Updated 22/12/03